1,472 Views
Favorite
โรคมาลาเรียมีขอบเขตการแพร่กระจายอย่างกว้างขวางในช่วงละติจูดที่ ๖๔ องศาเหนือ ถึง ๓๒ องศาใต้โดยครอบคลุมพื้นที่ที่อยู่ต่ำกว่าระดับทะเลปานกลาง ๔๐๐ เมตร เช่น ที่บริเวณทะเลเดดซีในภูมิภาคเอเชียตะวันตกเฉียงใต้จนถึงพื้นที่ที่สูงกว่าระดับทะเลปานกลาง ๒,๖๐๐ เมตร เช่น ที่ประเทศเคนยาในภูมิภาคแอฟริกาตะวันออก เชื้อมาลาเรียชนิดฟัลซิพารัมและไวแวกซ์พบชุกชุมที่สุดในบรรดาชนิดของเชื้อที่แพร่หลายทั้ง ๕ ชนิด โดยเชื้อมาลาเรียชนิดฟัลซิพารัมพบมากในทวีปแอฟริกา เกาะเฮติในทะเลแคริบเบียนและเกาะปาปัวนิวกินีในมหาสมุทรแปซิฟิกรวมทั้งดินแดนบางส่วนในทวีปเอเชีย ส่วนเชื้อมาลาเรียชนิดไวแวกซ์พบมากในภูมิภาคละตินอเมริกา ประเทศตุรกี จีน และอินเดียตอนกลางแต่ไม่พบในภูมิภาคแอฟริกาตะวันตกเนื่องจากประชากรมีหมู่เลือดดัฟฟีย์ลบ (Duffy negative) ซึ่งจะต้านทานต่อเชื้อมาลาเรียชนิดไวแวกซ์ส่วนเชื้อมาลาเรียชนิดโอวาเลส่วนใหญ่พบในทวีปแอฟริกา
ในประเทศไทยพบเชื้อมาลาเรียชนิดฟัลซิพารัมประมาณเกือบร้อยละ ๕๐ ชนิดไวแวกซ์อีกประมาณเกือบร้อยละ ๕๐ ส่วนเชื้อมาลาเรียชนิดโอวาเลและชนิดมาลาเรียอีพบน้อยมาก พื้นที่ที่พบโรคมาลาเรียชุกชุม ได้แก่ ป่าตามแนวชายแดนของประเทศไทยและพื้นที่สวนยางพารา ในพ.ศ. ๒๕๕๑ มีรายงานการเกิดโรคมาลาเรียในประเทศไทย ๒๖,๐๖๔ ราย จังหวัดที่พบผู้ป่วยจำนวนมากมีอยู่ ๑๐ จังหวัด คือ จังหวัดตาก ยะลา นราธิวาส แม่ฮ่องสอน ระนอง กาญจนบุรี ชุมพร สงขลา จันทบุรี และประจวบคีรีขันธ์ โดยพบมากในฤดูฝน
